Hoe is dit tot stand gekomen? In oktober 2022 begon een groep van ongeveer 16 trimmers aan dit avontuur: een eclectische mix van oud-hockeyers, ouders van jeugdleden en andere geïnteresseerden. Onder leiding van 3 trainers (Martijn Broekman, Bas van Bemmel en Antoine Brunink) zette deze groep (zeker in het begin vooral gedragen door enthousiasme) de eerste schreden op het kunstgras. 

Trainen, trainen, trainen
Sommigen moesten helemaal bij het begin beginnen: slaan, stoppen, pushen. Voor anderen was het een weerzien met de stick na een afwezigheid van soms wel 25 jaar. Al gaande werd het niveau beter. Zoals een van de trainers opmerkte: “Het is genot om deze groep te trainen, ze zijn heel leergierig en gaan er iedere maandag vol voor, weer of geen weer!” Er ontstond een vaste groep, een goede routine en ook de gemiddelde conditie werd gaandeweg beter. De oefeningen gingen beter, de partijtjes werden fanatieker. 

Vuurdoop
Het idee om een wedstrijdje te spelen, viel dan ook meteen in goede aarde. In de laatste training voor de wedstrijd moest nog snel de strafcorner worden geoefend. In de stromende regen nog wel. Maar deze groep weet van geen ophouden. Kou en hitte (enkele weken daarvoor getraind met bijna 30 graden) worden getrotseerd. 
De wedstrijd zelf was een interessant voorbeeld hoe belangrijk het is om in je eigen kunnen te geloven. Voor de wedstrijd klonken her en der wat commentaren als “dat wordt niks, we worden er helemaal afgespeeld”. Ook de trainer had er weinig fiducie in. “Toen het na 5 minuten nog steeds 0-0 stond, begon ik er pas een beetje in te vertrouwen”, erkende hij.

Spelen op een heel veld
In de eerste helft bleek het niveauverschil eigenlijk helemaal niet zo groot. Beide teams legden enkele aardige aanvallen op de mat. Er werd niet gescoord, mede ook door goed keeperswerk van de keeper van JO16 (dank je wel!). De verdediging stond aan beide kanten heel aardig. De rust kwam net op tijd, even snel op adem komen. 

Tweede helft
De tweede helft was lastiger. In de loop van de 20 minuten begon het verschil in ervaring zich af te tekenen. De trimmers, niet gewend om op een heel veld te spelen, hadden duidelijk moeite om de linies compact te houden. En het moet gezegd worden, de fittere veteranen en veterinnen maakten daar goed gebruik van en domineerden meer en meer op het middenveld. De druk nam steeds meer toe, met een serie strafcorners als gevolg tegen de Trimmers. Hoewel dat niet rechtstreeks leidde tot een doelpunt, hing de 1-0 in de lucht. 

Tot het uiterste
Twee minuten voor tijd, was het dan toch zo ver. Uit een mooie combinatie over veel schijven waarbij verschillende veteranen en veterinnen betrokken waren, was Arwin van Oostveen de vrije man bij de tweede paal. De keeper was kansloos, de verdediging helemaal uit positie en de bal ging over de lijn. Ondanks het 1-0 verlies, zei laatste man Jeroen Prinsen: “Het voelt als een morele overwinning. Sommigen dachten dat we (dik) zouden verliezen. Dat het dan tot 2 minuten voor tijd 0-0 blijft, geeft aan dat deze groep in 8 maanden heel veel progressie heeft gemaakt!” Gelegenheids-aanvoerder Bas van Bemmel, ook een van de trainers, was trots op het team. “Je zag de patronen terugkomen die we de laatste weken hebben geoefend, je zag passie en energie, je zag dat het team het voor elkaar wilde doen.” 

Nieuwe traditie
Ook tijdens de onvermijdelijke 3de helft klonken er veel positieve geluiden. Er moest weliswaar her en daar wat ijs op wonden worden gelegd, maar tevredenheid overheerste en de conclusie was dan ook: “Dit moeten we vaker doen!” Alles lijkt erop dat een nieuwe traditie is geboren. 

Trimmers 1-Veter-xen: 0-1. Verdiende uitslag. Nu lekker genieten van een welverdiende vakantie en dan begin september weer in de wei, flink oefenen en trainen om beter te worden!